"ΤΟ ΤΥΡΙ ΚΑΙ Η ΦΑΚΑ": ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ;

Ένας χρόνος πέρασε από τις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012.

Τότε όλα τα πολιτικά κόμματα είχαν πρώτο στην ατζέντα τους το θέμα των ‘ρυθμίσεων’ για τα δάνεια των ελλήνων πολιτών…

Μετεκλογικά, όμως, το θέμα ξεχάστηκε για πολλούς μήνες κι ας στέναζαν τα περισσότερα ελληνικά νοικοκυριά από το βάρος οφειλών, στις οποίες δεν μπορούν να ανταποκριθούν απλώς και μόνο επειδή τους περικόπηκε βιαίως και δραματικά το εισόδημα.

Γιατί δεν πρόκειται για ‘υπερχρεωμένα νοικοκυριά’. Όχι, δεν πρόκειται για συμπολίτες μας που υπερδανείστηκαν. Αυτούς τους ρυθμίζει ο ν. 3869/2010, με τις γνωστές ευνοϊκές διατάξεις, που όμως συγχρόνως τους οδηγεί σε ένα καθεστώς που προσιδιάζει με αυτό της πτωχεύσεως.

Τώρα μιλάμε για το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού που πήρε ένα στεγαστικό δάνειο και, αντί για ενοίκιο, πλήρωνε μία δόση στεγαστικού δανείου (άντε και ένα καταναλωτικό για αυτοκίνητο, απαραίτητο για τις οικογενειακές μετακινήσεις).

Οι άνθρωποι αυτοί δεν υπερχρεώθηκαν, γιατί απλούστατα δεν υπερδανείστηκαν: κάνανε σχετικά συντηρητικές κινήσεις, δίδοντας σε δάνεια ποσοστό κάτω του 30% του μηνιαίου εισοδήματός τους.

Δεν φταίνε σε τίποτε που μειώθηκε δραματικά το εισόδημά τους (πληρώνοντας λάθη άλλων…) και αδυνατούν να καταβάλλουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους.

           

Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους, ας μην ξεχνάμε, που με τους φόρους τους θα αποπληρώσουν τα τεράστια δάνεια που λαμβάνουμε ως Ελλάδα και χρησιμοποιούνται από τις τράπεζες.

           

Σώζουμε δηλ. τις τράπεζες και καταδικάζουμε τα νοικοκυριά που συμβάλλουν στη διάσωση των τραπεζών!

           

Οι περυσινές προεκλογικές εξαγγελίες μιλούσαν ‘για συνολική ρύθμιση στο πρόβλημα του ελληνικού λαού’, οι πρώτες εξαγγελίες μετεκλογικά γίνανε το Νοέμβριο του 2012 (χωρίς διαβούλευση με Ενώσεις Καταναλωτών, τουλάχιστον χωρίς καμία ενημέρωση του ΚΕ.Π.ΚΑ.) και επρόκειτο για ρύθμιση που αφορούσε περιορισμένο όγκο συμπολιτών μας (π.χ. μόνο ενυπόθηκα δάνεια), τον Ιανουάριο οι ρυθμίσεις ‘στένεψαν’ εκ νέου για να φτάσουμε τον Απρίλιο σε νέο περιορισμό των ρυθμίσεων (‘μόνα τα ενήμερα δάνεια’ ή έστω ‘όσα δεν έχουν καταγγελθεί από τις τράπεζες’, μετά από τρία έτη σοβούσας οικονομικής κρίσης –επιτέλους, σε ποια κοινωνία ζούνε;), οι οποίες περνάνε τώρα από το Κοινοβούλιο με τη διαδικασία του κατεπείγοντος…

           

Τελικά, από τις πομπώδεις προεκλογικές εξαγγελίες, φτάσαμε σε τόσο περιορισμένες διατάξεις –δεν ρυθμίζουν καν, καθώς απλώς μεταθέτουν το πρόβλημα 48 μήνες μετά- που κάλλιστα μπορούν να χαρακτηριστούν ως ένα ‘κοκαλάκι’ προς τον ελληνικό λαό.

          

Προσοχή όμως! Μαζί με αυτό το ‘κοκαλάκι’, το ‘τυράκι’ που πέταξαν στον ελληνικό λαό, έστησαν και τη φάκα: φρόντισαν συγχρόνως να θέσουν το ζήτημα της κατάργησης της προστασίας της α΄ κατοικίας.

           

Και ποια ήταν η απάντηση στις πρώτες αντιδράσεις; «Δεν θα κάνουμε μαζικά τους πλειστηριασμούς, γιατί αυτό θα γκρεμίσει την αγορά ακινήτων, τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών κ.ο.κ.» - το μόνο που τους νοιάζει δηλ. …  

          

 Μα κανένας δεν σκέφτεται τις χιλιάδες οικογένειες που θα βρεθούν χωρίς στέγη; (ναι, είναι αυτές οι ίδιες οικογένειες από τις οποίες περιμένουμε να ξεπληρώσουμε ως χώρα τα χρέη και τα δάνειά μας…).

           

Θλίψη μας προκάλεσε η παρουσίαση του θέματος στο κεντρικό δελτίο της ΝΕΤ (ναι, το κανάλι που πληρώνουν –και- όλοι αυτοί που θα κινδυνεύσει το σπίτι τους): με ειρωνεία τέθηκε το θέμα, με ερώτηση του τύπου ‘γιατί, περιμένει κανείς από τις τράπεζες να χαρίσουν τα δάνεια’;

          

 Δεν θα περίμενε η μέση ελληνική οικογένεια καμία ‘χάρη’ από καμία τράπεζα και από καμία παρουσιάστρια, αν δεν είχε χαρίσει πρώτος ο ελληνικός λαός πολλά δισεκατομμύρια ευρώ σε τράπεζες, πολιτικά κόμματα, κανάλια, εργολάβους κτλ.

           

Κατόπιν τούτων, καλούμε την Κυβέρνηση να ανακαλέσει αυτό το σχέδιο νόμου και να συζητήσει με τις Ενώσεις Καταναλωτών, ώστε να προστατέψει τους αδύνατους και όχι τους δυνατούς. Υπάρχουν προτάσεις ρεαλιστικές, σύμφωνα με την παρούσα κατάσταση, που θα αποσοβήσουν την κοινωνική έκρηξη και ταυτόχρονα θα φέρουν έσοδα στα ταμεία των τραπεζών.

         

Είναι πολύ λογικό να μειωθούν ποσοστιαία οι μηνιαίες καταβολές στις τράπεζες αναλογικά με την ποσοστιαία μείωση του εισοδήματος του κάθε έλληνα και παράλληλα να οριστεί ένα ανώτατο όριο χρονικής επιμήκυνσης. Εάν μία τέτοια ρύθμιση, οδηγήσει σε ‘κούρεμα’ των οφειλών, ας μην το φοβόμαστε, γιατί θα λύσει πολλά περισσότερα προβλήματα και θα οδηγήσει (ξανά) τους έλληνες στα γκισέ των τραπεζών (για να πληρώσουν).

           

Η κατάσταση της ελληνικής οικογένειας είναι ακριβώς ίδια με αυτήν της Ελλάδας: χωρίς ‘κούρεμα’, δεν υπάρχει λύση και από την άλλη χρειάζονται αυστηρά μέτρα, όχι όμως και εξοντωτικά που θα καταστρέψουν την ελληνική οικογένεια και την ελληνική κοινωνία (βλ. και αντίστοιχα σκληρή αυτοκριτική του ΔΝΤ για την έως τώρα αδιέξοδη λιτότητα στην Ελλάδα: το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και στην κοινωνία, εάν δεν ρυθμιστούν οι υποχρεώσεις της ελληνικής οικογένειας).

Προειδοποιούμε ότι αν αρχίσουν οι κατασχέσεις σπιτιών θα προκληθεί κοινωνική έκρηξη. 
 

Ξεκαθαρίζουμε, πάντως, προς το καταναλωτικό κοινό ότι οι νέες ρυθμίσεις δεν καταργούν τις ήδη υφιστάμενες του ν. 3869/2010 (επέρχονται κάποιες τροποποιήσεις), οι νέες ρυθμίσεις δηλαδή που θα ψηφιστούν δεν καταργούν το νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.